DESPEDIDA CLUBS 2015-16

Con este vídeo que resume o que fixemos este ano despedímonos. Grazas e ata o curso que ven!

Fácil Lectura - DIVERPIÑA

Este curso decidimos plantexarnos un reto: a lectura dun libro de case 500 páxinas e en galego. A obra elixida foi A Memoria da Choiva de Pedro Feijoo. Levounos o noso tempo, pero démolo rematado. Conseguimos o noso reto! Ademais, fixémolo entre todos, como unha piña que somos, lendo unha páxina cada un, tantas páxinas como podíamos no que duraba a clase de ámbito sociolingüístico.

            Nalgunha das fotos poderedes vernos moi concentrados lendo porque xa estábamos moi enganchados á historia. Bueno, todos menos Aitana, que era quen tiraba a foto…

            O final da obra non nos convenceu a todos, así que a profe propúxonos que o cambiásemos, como actividade final.

            Entrementres, á nosa profe de ámbito sociolingüístico, que tamén é profe de latín, ocurríuselle que nos podía apetecer asistir con ela e con alumnos de latín e grego do centro ó Festival de Teatro Grecolatino que cada ano organiza a sección galega da Sociedade Española de Estudos Clásicos. E alá nos fomos, a Coruña, a ver a representación da obra Asinaria, do comediógrafo romano Plauto. Pero, previamente, limos unha adaptación da obra na clase, para que puidésemos entender mellor a historia que íamos ver, dado que se trata dunha obra de teatro que ten máis de 2000 anos de antigüidade. Realizamos unha lectura dramatizada de Asinaria que resultou moi divertida. Tan divertida, que nos quedaron ganas de repetir, e así limos a adaptación doutra famosísima obra plautina: Miles gloriosus.

            Cando rematamos A Memoria da Choiva, a Fran ocurríuselle que podíamos celebralo almorzando todos xuntos. Decidimos traer algo cada un ou cada dous, e tanto nos gustou a primeira experiencia, que cando rematamos de ler a segunda comedia plautina, repetimos. Algúns descubrimos que, ademais de gustarnos ler máis do que pensábamos, tamén disfrutamos cociñando para os nosos amigos e que é un pracer ver disfrutar á xente coa comida que ti fixeches

            Na seguinte reportaxe fotográfica tedes mostras de todos eses bos momentos vividos durante o presente curso.  

Quedada literaria - Clubs 1º e 2º de ESO

O luns 23 de maio, estivemos no parque de Castrelos de Vigo contándolles contos a rapaciños e rapaciñas de varios coles de Vigo. Regaláronnos marcapáxinas e pasamos unha mañá moi agradable con eles. No seguinte vídeo tendes as fotos do noso encontro

Engurras - Sesión 3º-4º de ESO

O luns 23 de maio, reunímonos para ver a peli baseada no libro e intercambiar impresións. A peli pareceunos unha boa adaptación e todos coincidimos en que Engurras espertou en nós unha mestura de tristeza en tenrura hacia as personaxes. Os rapaces falaron dos seus avós e fixéronlles unhas entrevistas para coñecelos un pouco mellor. É aquí a que Noel de 4º de ESO lle fixo a súa avoa.

ENTREVISTA

1.         Como se chama vostede?

Victoria Vieites Fernandez

2.         Cando e onde naceu?

O 5 de Decembro de 1934 en Santa María de Mera (Ortigueira).

3.         Que estudos ten?

Os estudos primarios de aquela época.

4.         Gostáballe ir ao colexio/instituto cando era xoven?

Sí, chorabamos por ir a escola, porque senon había que ir lindar as vacas.

5.         Que tipo de estudante era?

Moi boa estudante.

6.         Como era a educación no seu tempo?

Escola Unitaria: unha mestra sola para 30-40 nenas de idades diferentes entre os 6 e 14 anos. Non era obrigatorio ir ao colexio. As clases estaban separadas por sexos (os nenos cun mestre e as nenas cunha mestra).

7.         Tiña moitos amigos? Como eran? Como se divertían?

Sí, a maioría amigas, porque no tempo de lecer tamén separaban por sexos. As nenas xogaban entre elas á saltar á corda, á pita cega, á chapa, á roda...

8.         Aún é amiga dalgunha persoa desa época da súa vida?

Sí, as que siguen vivindo cerca: outras morreron e outras emigraron.

9.         Cales son os seus millores recordos do colexio/instituto? E os peores?

Todos os recordos que teño do colexio son bos, ningún malo. Pasabao ben, xogaba cas amigas e librábame das tarefas da casa.

10.       Houbo algún mestre que tiveran unha influencia particular na súa vida?

Sempre tivemos a mesma e era moi boa profesora. Fomentaba a asistencia dos nenos falando cos pais e aplicábase máis cos que iban menos. Todos aprendíamos moito.

11.       Cando tiña a nosa idade, cales eran as súas aficiones no seu tempo de lecer?

Xuntarse coas amigas na ponte, unha plaza onde todos os rapaces do pobo reuníanse.

12.       Que quería ser de maior? Conseguiuno?

Quería ser modista, conseguino en parte, aprendín a coser como afición.

13.       Que sitios visitou cando era nova?

Nada: ibamos ver ás cataratas do río, unha ou dúas veces a Ferrol, Ortigueira, Cariño, e as feiras dos arredores.

14.       Tiña boa relación cos seus pais?

Sí, moi ben. Daquela tiña relación todo o mundo, non como agora, con estas pelexas tontas.

15.       Como era a súa vida diaria: medios de trasporte, comodidades en casa, problemas en situación do día a día,...?

Camiñando a pé a todos os sitios, con zocas. Ás únicas comodidades era a luz eléctrica e as camas individuais. Non había auga corrente. Lindabamos ás vacas, ibamos ao colexio,... Cando me casei, na nova casa ainda non chegara a luz eléctrica todavía.

16.       Que opina dos xovenes de hoxe en día?

Que teñen moito vicio. Non saben como vivir sen tantas comodidades, como se vivía antes. Se te mollabas os pes quedabas con eles mollados todo o día que non había outros.

17.       Como viviron os acontecementos históricos importantes da súa época (a postguerra, a transición, a chegada do home á Lua,...).

A postguerra paseina pasando moita fame, frío e sen moitas necesidades básicas. A transición, nin sabíamos nin o que era, morreu Franco e non se sabía o que iba a pasar, tiñamos esperanza pero tamén medo de volver a atrás, viviramos con moita represión e non se podía falar. A chegada do home a Lúa, parecíanos todo un conto, era imposible. No 23F tiñamos moito medo por volver á época de Franco, non durmimos ata que o rei saliu a falar pola tele dicindo que todo estaba ben.

18.       Está usted casada? Como levou o seu noviazgo? Tiveron fillos? Ten usted netos?

Sí, un noviazgo normal daquela época: sempre acompañado doutro adulto, non podías ir co mozo solo. Sí, catro fillos. Sí, catro netos.

19.       Gostalle ler? Que tipo de literatura lle gosta? Cales son os seus autores favoritos? Que lía cando tiña a nosa idade? Que libros da súa xuventude lle marcaron?

Sí, moito. Literatura romántica, histórica, todo tipo de novelas. Doviesqui, Vargas Llosa, Gabriel García Marquez,... Crimen y Castigo, Ana Karenina, El Padrino, Código Da Vinci,... Aos 16 lia máis ben novela rosa: Corín Tellado. Lías por entrenimento e por saber, non me marcou ningún.

20.       Gostalle ir ao cine ou ao teatro?

Sí, o teatro gústame máis ca o cine.

21.       Quen era o seu actor/actriz favorito? E cantate favorito?

Fernando Rey, Arturo Fernandez, José Sacristán, Lola Herrera, María Luisa Merlo, Lina Morgan, Manolo Escobar, María Dolores Pradera, Basilio,...

22.       Que anécdotas da súa vida lle gostaría contar?

Non hai ningunha destacable, so tonterías.

23.       Para terminar, que consello nos pode dar para ser felices?

Vivir a vida que é moi corta e estudar que é moi importate. Nada de aforrar.

Noel Suárez Barro

Engurras - Paco Roca

O recoñecido debuxante Paco Roca (Valencia, 1969) consegue artellar en Engurras unha narración baseada na humanidade dos personaxes, de aí que poida interesar a lectores de calquera idade malia falar da dexeneración senil e do alzhéimer. Emilio, un antigo empregado da banca, é internado pola súa familia nunha residencia de anciáns e aos poucos vai aceptando ese novo domicilio, as súas regras e as rutinas diarias. Mais a súa memoria comeza a se borrar, por moito que tente contrarrestar ou agochar os efectos da enfermidade. Engurrasconta con precisión e dende unha ollada intimista non exenta de dureza esa batalla contra a vellez, ata que as súas páxinas se volven totalmente brancas. Unha conmovedora historia, que mereceu o Premio Nacional de Cómic en 2008 e que conta xa con adaptación ao cinema. 

Fonte: El Patito Editorial

http://www.pacoroca.com/

http://www.arrugaslapelicula.com/es/

La tulipe noire - Club de français

Cette histoire parle de la tulipe noire de Cornélius Van Baerle qui habite en Hollande. Un jour Cornélius a été arrêté  et il a recontré une fille qui s'appelle Rosa. Ils ont essayé de planter les trois bulbes pour gagner un concours de la Société Horticole de Haarlem. Mais quand Rosa a planté un bulbe et il a fleuri, l'ennemi de Cornélius, Isaac Boxtel, a volé la tulipe. Rosa se rendit immédiatement parler au président de la Société pour lui expliquer que la tulipe était la sienne et quelq'un l'avait volée. Un procès se célèbre et il a demontré que la tulipe était de Rosa et Cornélius a été libéré. Ils se sont mariés et  ils vivront  heureux. 

Nous avons aimé l'histoire parce qu'elle est amusante et intéressante. Nous aimons aussi lire et écouter en même temps l'audio du livre.

Miriam, Rosmery, Sara, Vicente.2º Bach B.

Obradoiro da historia da escritura - Club de 4º de ESO e Club de Français

Para conmemorar o día do Libro, xunto cos compañeiros de 3º que traballaron no PLAMBE, os rapaces destes dous Clubs asistiron a un fermosísimo obradoiro. Viaxaron no tempo seguindo as pistas das expresións dende as paredes das covas paleolíticas ata a imprenta de Gutenberg, pasando pola escritura en taboíñas de barro sumerias, papiro, pergamino, manuscritos iluminados e códices. Aquí tedes algunhas fotos e un vídeo da actividade.

Erik Vogler y los crímenes del rey blanco - Sesión 1º de ESO

Estupenda sesión a de hoxe na que falamos do excéntrico Erik, da súa peculiar avóa e do misterioso Albert Zimmer. Os rapaces contaron as súas experiencias paranormais ( e foron moitas! ) e falaron tamén das súas relacións coas súas avóas. Fixeron de detectives explicando como terían levado a investigación. Os que saben de xadrez, explicáronnos o papel do rei branco no taboleiro do xogo. Analizamos tamén as pistas e falsas pistas que nos daba a autora ao longo do libro. En canto ao desenlace da obra, falamos dalgunha peli de medo que recordamos ao ler esta parte. Dicir  tamén que botamos en falta unha " despedida "de Sandra Nadel. E para finalizar, escoitamos " La muerte y la doncella " de Schubert, música clave da novela. Canta intensidade! 

O libro encantounos e varios rapaces levaron xa para casa a 2ª,3ª e 4ª aventura de Erik.

Erik Vogler y los crímenes del rey blanco - Beatriz Osés

Beatriz Osés (Madrid, 1972). Es licenciada en Periodismo por la Universidad Complutense de Madrid, aunque actualmente ejerce la docencia como profesora de Lengua y Literatura en Extremadura. Participa como ponente en seminarios y actividades de animación a la lectura y escritura creativa. Ha sido galardonada con los premios Joaquín Sama y Giner de los Ríos a la innovación educativa, el Premio Lazarillo de Creación literaria 2006 por su obra Cuentos como pulgas, el Premio Internacional de Poesía Infantil Ciudad de Orihuela 2008 por El secreto del oso hormiguero y el Premio de Novela Juvenil La Brújula 2010 por El cuentanubes, obra con la que fue finalista del Premio Nacional de Literatura Infantil y Juvenil 2011. 

http://beatrizosesgarcia.blogspot.com.es/

http://www.beatrizoses.com/

Para el estrafalario Erik Vogler, maniático del orden y la pulcritud, las cosas no podían empezar peor aquellas vacaciones de Semana Santa: en lugar del soñado viaje a Nueva York con su padre, iba a tener que pasar esos días con su abuela. Aun así, ni en su peor pesadilla el obsesivo y temeroso Erik hubiera imaginado que se vería involucrado en los asesinatos en serie que estaban conmoviendo a toda Alemania. Con un protagonista aparentemente repelente, la escritora Beatriz Osés ha iniciado una de las más originales sagas de novelas policíacas de los últimos años. Impactante y sorprendente en cada frase. Te atrapa desde el primer capítulo en una espiral de tensión. Puro thriller. Una vuelta de tuerca a la literatura paranormal combinada con el género negro.